કદાચ...

કદાચ...
તારી પાસે સમય નથી વળી એ તારી ખુશનસીબી,
તારો સમય નથી વળી હશે એ મારી બદનસીબી,
બાકી સમય પણ આપણો થોડો ઘણો હોત કદાચ.


તારા આંસું મારી આંખોમાં લાવું એ મારી ખુશનસીબી
તારુ આંસુ હું લુછી ના શકુ વળી એ મારી બદનસીબી,
બાકી આંસુ એમ રોકી શકાય એવી દવા હોત કદાચ.

તારા હાથમાં મારી રેખા ના નથી એ તારી ખુશનસીબી,
મારા હાથમાં તારી રેખા દોરી બેઠા એ મારી બદનસીબી,
બાકી હાથોમાં રેખા આપણી એક સરખી હોત કદાચ.

તને હતી મારી થોડી દોસ્તીની કદર એ મારી ખુશનસીબી,
તારી હતી મને તો ઘણી દીવાનગી એ મારી બદનસીબી,
બાકી મળ્યો હોત સમય આપણી ચચા માટે થોડો કદાચ.
શિલ્પા પ્રજાપતિ.

ને કદાચ ..નીકળે

ને કદાચ ..નીકળે

તે મરણ પછી કફન આવીને ઊઘાડી જુએ એકવાર,
ને કદાચ મરણનાં સમાચાર ખોટા નીકળે.

તે નજરથી નજર મીલાવે નીજીવ આંખમાં એકવાર,
ને કદાચ નયનમાંથી ઝરણું વહી નીકળે.

તે અંતિમ ક્ષણોએ એ પણ પુછે મારી મરજી એકવાર,
ને કદાચ તેની કોઇ મરજીની ભાળ નીકળે.

તે જાણે તો કોઈ આખી વાત મરણ પછીય જો એકવાર,
ને કદાચ ન જાણ્યાનો અફસોસ જાહેર નીકળે.

તે કઈ કહેતો હોય મારી વાત મને એસમયે જ એકવાર,
ને કદાચ તે જાણવા ક્ષણિક જીવ આવી નીકળે.

તે જાણે તો મરણની આરજુય મારી સમજે ને જો એકવાર,
ને કદાચ તેનીય કોઇ આરજુ ની ખબર નીકળે.

તે ચાહત ના સમાચાર પણ ત્યાં આવે આપવા જો એક્વાર,
ને કદાચ મારોય ઝઘડો યમરાજ જોડેજ નીકળે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ....

અહેસાસ.

અહેસાસ.
મે મુકયો તારામાં વિશ્ર્વાસ તેનાથી વધુ,
તુ મારો વિશ્ર્વાસ નિભાવતો રહ્રયો.

હું તો તને ચાહતી રહી તેનાથી વધુ,
તુ મને ચાહતો રહયો.
હું શબ્દોથી રડતી રહી તેનાથી વધુ,
તુ મૌનમાં રડતો રહયો.
હું ભૂલો કરતી જ રહી તેનાથી વધુ,
તુ મને માફ કરતો રહયો.

હું પ્રેમનાં પારખા કરતી રહી તેનાથી વધુ,
તુ મને પ્રેમ કરતા શીખવાડતો રહયો.

શિલ્પા પ્રજાપતિ...

http://www.sabrasgujarati.com/category/dil-thi/poem/
aa page par pan aa rachana chhe......

પડઘો પડયો નાનો...

http://www.sabrasgujarati.com/790/
aa link par no 2 medval chhe...

પડઘો પડયો નાનો...
એ મોટુ સમણું હતુ તે આંખોમાં નાની
ભલે આખી સુષ્ટિ એક તરફ હતી ને મારું એ સજૅન એ નાનુ.

એ અહેસાસ હતો તે મારો કદાચ નાનો,
મારી પ્રતિકૃતિ,પડછાયો ને મારા શરીરનો અંશ એ નાનો.

એ અનુપમ ખુશી ને સ્પશૅ પણ નાનો,
કયા પરવા હતી જમાનાની હું તો ખોવાયેલી ખુશીમાં નાની.

એ અચાનક અહેસાસ તુટયો ખરો નાનો,
આંખ અચાનક ખુલી જયા હકીકતમાં ગાયબ હતી ખુશી નાની.

એ જ જગતમાથી એ સવાલ કયો નાનો,
ત્યા તો એક શબ્દની ચાહતમાં વાંઝણો શબ્દ પડઘાયો નાનો.
શિલ્પા પ્રજાપતિ..

Would like to Thanks to JAHNVI ANTANI as the subject and thinking shared by her.

લેત...પણ......

લેત...પણ......

રણ માત્ર હોત જીવનતો સ્વીકારી લેત,
પણ આ તરસ નું શું કરુ?

મનને મનાવાની કોશિશ તો કરી લેત,
પણ લાગણીઓને કયા મુકુ?

એક વખતનુ જો મૃત્યુ હોતતો મરી લેત,
પણ હર ક્ષણના મરણનું શું?

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

ગજુ કયા હતુ!

ગજુ કયા હતુ
મૌનની ભાષા સમજવાનુ મારું કયા ગજુ હતુ!
મને તો તારા મૌન તોડવાની હંમેશા રાહ હતી.

તારુ ગમ હળવુ કરી શકુ મારું કયા ગજુ હતુ!
મને તો તારા હોઠો પરના સ્મિતની તરસ હતી.

એમતો દુવા કરી શકુ એવું મારું કયા ગજુ હતુ!
મને તો તારી દિવાનગીની જ કંઇક આરજુ હતી.

અરીસામાં નજર મેળવી શકુ એવું કયા ગજુ હતુ!
મને તો તારી જ છબી પ્રતિબિબંમાં દેખાતી હતી.

જમાના સાથે લડવાનું હવે મારું કયા ગજુ હતુ!
મને તો તારી સાથે ઝઘડવામાંથી કયા ફુરસદ હતી.
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

તરસ..

આમ વૌશાખના વાયરાની વાતતો ના પુછ?
નહીતર થીજેલો એ બરફ પણ બધોય વહી જશે.

આમ રણનેય તેની તરસનું તો ના પુછ?
નહીતર પાણીથી લથબથ દરિયો પણ કણસી જશે.

આમ મનેય સંબધોની કીંમતતો ના પુછ?
નહીતર મનની એ વાત પણ હોઠો પર આવી જશે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ..

વાંક, આમ ના કાઢ.

વાંક, આમ ના કાઢ.

વાંક કલમ નો હશે,
આમ,સંબધો નો ના કાઢ.

વાંક નયન નો હશે,
આમ,તરસ નો ના કાઢ.

વાંક સંજોગો નો હશે,
આમ,સમયનો ના કાઢ.

વાંક કંઇક તારોય હશે,
આમ,બધો મારો ના કાઢ.

વાંક આપણા બંનેનો હશે,
આમ,ઝઘડો તો ના કાઢ.
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

શું મોકલું?

શું મોકલું?
દરિયાદૂરથી વધુ તો શું મોકલી શકું?
ખોળો ભરીને વ્હાલ કિસ્મત નથી મોકલવું,
ખોબોય વ્હાલ પણ મને પરત મોકલ.

દરિયાદૂરથી વધુ તો શું મોકલી શકું?
મારી ખુશીની રેખાઓ ને રહી છું મોકલી.
દુઃખની એ રેખોઓને મને પરત મોકલ.

દરિયાદૂરથી વધુ તો શું મોકલી શકું?
મારા શબ્દોમાં કદાચ થોડો અહેસાસ મોકલું!
હસ્તી સુંદર છબી તો મને પરત મોકલ.

દરિયાદૂરથી વધુ તો શું મોકલી શકું?
સંબધોના સગપણ વિનાની લાગણી છે મોકલેલી,
તારી મરજી હોય તેને જ પરત મોકલ.
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

www.sabrasgujarati.com
અહી હરીફાઈ માં ૨ જો નંબર મેળવેલ છે.

નહોતી ખબર .......

નહોતી ખબર .......

નહોતી ખબર એ ખભો મારો નહતો,
તૌય અંશ્રુ આવીને ત્યાં કેમ સરયા?

નહોતી ખબર વજન તને પણ લાગશે?
મારો ભાર હળવો કરવા ગયા એ રીતથી,

નહોતી ખબર તારી આંખમાથી નીતરશે?
બાકી પાણી તો મારી આંખોનુ જ હતુ ને!

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

કઈ રીતે કરુ?

કઈ રીતે કરુ?
તારી ફરિયાદ કરુ તો કઈ રીતે કરુ?
ને નજર અંદાઝ પણ કઈ રીતે કરુ?
હૈયા ને ખોલીને વાત પણ કઈ રીતે કરુ?

મનનાં દદૅ ને સહન કઈ રીતે કરુ?
પ્રયાસ પણ હસવાનો કઈ રીતે કરુ?
હૈયામાં વધુતોવધુતો સમાવું કઈ રીતે કરુ?

તારાજ દદૅને સહન પણ કઈ રીતે કરુ?
વધુતો હવે રજુઆતય કઈ રીતે કરુ?
હૈયાના ધબકારને અટકાણ કઈ રીતે કરુ?
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

અચાનક.

અચાનક.

અચાનક કોઇવાર તે આવીને સુપ્રભાત કહી દે,
તો દિવસ કદાચ ખાસ પણ થઈ જાય.

અચાનક કોઇવાર તે વહેતા નયનને રોકી લે,
તો મોતીની કિંમત અનમોલ થઇ જાય.

અચાનક ન પૂરી થનાર આશા પૂણૅ થાય ને
તો રણ પણ કદાચ મહેકતુ થઈ જાય.

શિલ્પા પ્રજાપતિ...

તમને ..ગમે,,પણ ...અમે..

તમને ..ગમે,,પણ ...અમે..

તમને પુનમના અજવાળા ગમે,
પણ, અમાસ ના અધકાર અમે.

તમને ઉગતી ની ઉષા ગમે,
પણ, આથમતી સંધ્યા અમે.

તમને હોઠો પરના સ્મિત ગમે,
પણ, છીએ રડતી ઢીંગલી અમે.

તમને તો રહેવાનું મૌન ગમે,
પણ, બોલતા જ રહેતા અમે.

તમને તો પોતાના જ ગમે,
પણ, પારકા છીએ રે અમે..

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

લકીર..

આ જ દદૅ ને ચોરવા કહયુ હતુ,
વિધાતા કોઇ દુશ્મનને પણ તે ના આપ.

માગું છું હવે વિધાતા તારી પાસે,
તેને સહન કરવાની કોઇ શકિત તો આપ.

આ મનને બદલી આપજે વિધાતા,
ન બદલાય મનને તો પથ્થરનું મુકી આપ.

આ કાનમાં કોઇ બહેરાશ મુકી આપ,
મારી કોઇક શરત ને તો મંજુર કરી આપ.

નથી જીવવી આ હાથ ની લકીર,
વિધાતા સારી લકીર અમારી શરતોએ આપ.
શિલ્પા પ્રજાપતિ....