Tuesday 31 March 2009

(81) મારા હોવાનો અહેસાસ થવા દે....

શબ્દોને કાગળ પર રહેવા દે,
વિચારોને આજે વલોવાવા દે,
જગત ને આજે જાણ થવા દે,

મારી ચિતા પર કોઇ હશે કે કેમ?
આ લાશને કોઇ ઓળખશે કે કેમ?
પાછળ રડનારની વાત ના કરો!
આજે હસવા માટે જ અછત છે.

મારા હોવાનો અહેસાસ થવા દે!
બાકીતો મને એ ખબર રહેવા દે!
મારી કિંમત આજે મને થવા દે!
શિલ્પા પ્રજાપતિ....

Saturday 28 March 2009

(2) Hindi poem

ये कोन से मुकाम पे लाकर छोडा,
न कोई भी खुशी न कोई भी गम!
नकोई उममीद या शिकवा-शिकायत,
न तो कोई भी हक या अधिकार है!
मन से तो हर बार दुवा ही निकले!
है ईश्व्वर गमको कहदो हमे छुकर रहे!
कोईभी हवाका झोका उनकी तरफ जाई,
बस ईन की खुशिया ही हो सायद जो,
हमारे जीनेकी बज बन कर रह जाए!
कोई नेक काम इन हाथो से हो जाए,
तो समजेकी तेरी मुलाकातभी हो गई!
चॉद भबे ही हमारा ना हो तो कयॉ!
दुरही सही रोशनी तो हमपर भी होगी!
शिल्पा प्रजापति...

Thursday 26 March 2009

(80) અશ્રુની તો કિંમત હશે?

ઘણુ મુખ થી કહેવાયુ તોય,
કેમ સમજણ પણ ના પડી?,
શબ્દ થઇ વહી ગયા જયારે,
સાગરના જળથી ધોવાય ગયા.
આમ અશ્રુની તો કિંમત હશે?
હાસ્ય થઇ ને ચુકવાતી રહી.
શિલ્પા પ્રજાપતિ....

(79) શ્ર્વાસ પણ નામુકી દઉ તે જોજો,

સૂરજ આવ્યો નવો પ્રકાશ લઇ ને.
બીક લાગી શબ્દો ની પાછી ફરી.
શ્રવણ કર ફરી કડવા ઘુટ નવા આજે,
કોઇ કેમ ના સમજે એ બાબત છોડો?
સહન કરવાની કેમઆદત ના પાડી?
આ વૈભવ પણ તમને જ મુબારક,
તમારા ઘડતરમાં કાચા પડયા અમે.
માટીનું સુવાસિત મન સોંપાયુ હતું.
આજે પથ્થર કરીને તમે જ છોડયું.
ને રોજ સ્વામાન તો ઘવાય જ છે.
તોય શ્ર્વાસ ને કેમ શરમ આવતી?
મારા શ્ર્વાસ પણ નામુકી દઉ તેજોજો,
એટલી તો હવે હદ ના કરશો વળી,
બોલવું તો બધુ જ સરળ હોય છે ને.
એકવાર સાંભળવાનો પ્રયત્ન કરો,
કદાચ કિંમત હશે અમારી કોડીની.
હા, છે બઘી જ ખામી અમારામાં.
નવો મારગ તમે જ પંસદ કરી લો,
બસ મારા સ્વામાન સાથે રહેવા દો.
શિલ્પા પ્રજાપતિ....

Tuesday 24 March 2009

(78) કિંમત તેને જ ખબર હોય જેને ચુકવી હોય...

અન્ન ની કિંમત ભૂખ્યા ને જ ખબર હોય.
પાણીની કિંમત તરસ્યાને જ ખબર હોય.
જીંવવની કિંમત મરનારનેજ ખબર હોય.
સુખ ની કિંમત દુઃખીથનારનેજ ખબર હોય.
હાસ્યની કિંમત રડનાર ને જ ખબર હોય.
બાળકની કિંમત વાંઝિયાને જ ખબર હોય.
જીત ની કિંમત હારનાર ને જ ખબર હોય.
સમયની કિંમત તકચુકી જનારનેજ ખબરહોય.
પૈંસા ની કિંમત ગરીબ ને જ ખબર હોય.
મિત્રતાની કિંમત મિત્ર ને જ ખબર હોય.
વાણી ની કિંમત મુગા ને જ ખબર હોય.
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

Monday 23 March 2009

(77) જીંવન ના સફરનો ભાર લાગ્યો.

ઘરને આમ તો મે સજાવ્યું હતું,પણ કોઇ મહેમાન ભુલુ ના પડયું.
એક શબ્દની તરસની અછતમાં,ઘણી બઘીપદવી સમાજે પહેરાવી.
રંગોળીના એક રંગના અભાવેજ,મારી રંગોળી જ ફીકકી પડી ગઇ,
સહનશકિનના અભાવથી જ કેમ જીંવન ના સફરનો ભાર લાગ્યો?
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

Friday 20 March 2009

(76) પારકી ભૂમિ પોતાની લાગવા માંડી....(સાઉથ કોરિયા)

પોતાની ભૂમિની તો તુલના કોઇ ની જોડે ના જ હોય,
પણ પારકી ભૂમિ પણ પોતાની જેવી જ લાગવા માંડી.
ને તેને છોડતા સમયે તેને છોડવાનુંય મન નહીં થાય,
આ ભૂમિએ પગમૂકીને ઊભા રહેવાનો અધિકાર આપ્યો.
આટલું બધુતો કોઇએ પણ ના શીખવાડયું તેના સિવાય,
અહીંના ભોળા વતની તેમની ભાષામાં શીખવાડી ગયા.
એક નવા જીવનની આંગળી મૂક રહીને જ ચીંધી ગયા.
ને બસ જીવવા ની નવી કળા પણ શીખવાડી જ દીધી.
કદાચ મને ના આવડે તો તે કચાસ જ મારી કહેવાય!
માતૂભૂમિ પર ઊભા રહીને માટીથી માથે તિલક કરુતો,
આ બે હાથ જોડી ને અહીંની ભૂમિ ને વંદન તો કરું જ,
માતૂભૂમિનું ઋણ તો હજી માથે થી પણ ઉતયુ નથી ને,
ને આ ભૂમિનું નવું ઋણ આજે ફરી માથે ચડી રહયુ છે.

શિલ્પા પ્રજાપતિ...

આ કવિતા જ નથી ખરેખર કોરિયાના લોકો ખૂબ જ ભોળા,દયાળુ ને મદદ કરે તેવા છે.તેમને માન આપવાની દિલથી જ ઇરછા થઇ જાય તેવા.....મને અહીંના વતની માટે હંમેશા માન રહેશે...પારકા ને પોતાના કરવા જેવો સરસ અનુભવ અહીં વણૅન કયુ છે..

(75) સ્વપન જોવા નો અધિકાર પણ ન હતો .

ભીંના વરસાદની કોમળ બુંદની અપેક્ષા હશે,

ને ભીંના નયનની વાદળીની મુલાકાત થઇ.

સ્વપન જોવા નો અધિકાર પણ ન હતો ને !

નેકયા અધિકારથી વળી નજર બસ થઇ ગઇ?

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

(74) મરણસમયે મારી ચિતા સાથે બાળજે.

મારા મરેલા ઘણા હિસ્સામાંનો એક ભાગછે.
મારી એક અમાનત સમજી જીંવત રાખજે.
મારી પાસે જે સ્વપન છે તેને સાકાર કરજે,
મારા વિચારોમાંના એકાદ નેતો અનુસરજે.
મારી પાસે કુદરતનો આપેલ કોરો કાગળછેં.
મારા મરણસમયે મારી ચિતા સાથે બાળજે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ....

Thursday 19 March 2009

(73) બાળકના આગમનની ખુશીમાં

તમે શુભ ચોધડીયું જોંયુ ને આવ્યા,
બસ,તમારા માસુમ ચહેરો જોયો ને.
તો દુનિયાની બધી ઠગાઇ બી ભુલાઇ.
તમારું આ માસુમ સ્મિત જોઇને તો,
અમારા તમામ ગમ પણ ભુલી ગયા.
તમારા એક આંસુની કિંમત માટે તો,
અમે તમામ મિલ્કત લૂંટાવા તૈયાર.
તમારા પગલે તો અમે સાથૅક થયા,
અમારું નામ ઉજવળ રહે તેમ કરજો.
આજે ફરી બાળક બનવાની તક આપી.
કદરતના ફરી દશૅન તમારામાં થયા.
તમારા નામની પાછળ અમારું લખાયું.
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

Wednesday 18 March 2009

(72) હકીકતથીતો અમે પરિચિતજ થઇ ચુકયા છેં.

દિવસે નરી આંખેતો આભમાં તારા નાજ ગણાય,
એટલે તો અમે આભ તરફ જોવાનુંય છોડી દીધું.

બસ સુરજ એ તો રોશની આપતો આવ્યો છેં માટે,
બાકી અમનેતો અંધકાર કયા છોડવા માંગે જ છેં?

આશ્ર્વાસ નો તો આમ અજનબી જેવા જ હોય છેં.
બાકી હકીકતથીતો અમે પરિચિતજ થઇ ચુકયા છેં.

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

Tuesday 17 March 2009

(71) વહેમ લાગે છેં?

જીવન નો આમ ભાર કેમ લાગે છે?
ને જીવવા નો થાક શાનો લાગે છે?
ક્ષણો કેમ અટકેલી હોયતેમ લાગેછે?
ને સમય નવી કેવી કસોટી માંગે છે?
મને મારાજ શ્ર્વાસ કેમ ભારે પડે છે?
મારા વિચારો કેમ બોદલા લાગે છે?
કુદરત કેમ મારા પર વહેમ રાખે છે?

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

hindi -(1) ईश्र्व्रर तु हमपर जरासी कुपा रख

केसे बताये कोन सी बात हमे चुभी!
हमेतो सबकुछ भुलाकर ही जीना है!

गेरोको तो हमने कबका माफ किया,
अपनोसे तो शिकायत कया करे हम?

ये ईश्र्व्रर तु हमपर जरासी कुपा रख!
पुरे जमाने की दुवातो मेरे साथ ही है!

शिल्पा प्रजापति..

(70) ઋતુ..

મને ચોમાસના વાદળ સાથેના સરખાવો,
આંખને તો વાદળ બનવાની આદત હોય.

મને ઉનાળાના તાપ સાથે ના સરખાવો,
ગુસ્સોતો ક્ષણિક સૂયૅના તાપ જેવો હોયછે.

મને શિયાળાની ઠંડી સાથે ના સરખાવો,
બસ લાચાર છે, તેથી થથરી જવાય છે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ.....

Sunday 15 March 2009

(69) જીંવનથી જ છુંટાય તો સારું

ધણા ઝખ્મો સહન થઇ ચુકયા છે.
ને કડવા ઘુટોતો પી લીધા પણ છે.

હવે શું બાકી રહયું છે હજી પણ?
કેમ જીવન મારો પીછો કરે હજી?

બસ સહન નહિ થાય તેમ પણ,
અમે તો સ્વીકારી ચુકયા છે હવે.

બસ દુનિયા ની નજરથી છુટવું છે.
ને આ જીંવનથીજ છુટાય તો સારું!

શિલ્પા પ્રજાપતિ.....

Friday 13 March 2009

(68) ખુશી લુંટાવા માટે?

કેમ આવે છે અહી ખુશી લુંટાવા માટે?
મારા દામનના ગમ તને પણ દઝાડશે.

ન કર કોઇ કોશિશ પણ વધારે હવે,
મારા ગમને શીદને વધારી દીધા?

મારાથી કોઇ ઉમ્મિદ ના કરીશ વધારે,
ને ખાલી હાથે જ પાછા ફરવું પડશે.

બસ ખુશીઓ ને જ સમેટવામાં રહેજે,
મને રહેવા દે મારી જ એકલતા જોડે.

બસ તને સમજણ વહેલી પડી જરા,
નેમને લખતા થોડી વાર લાગી જરા.

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

Tuesday 10 March 2009

(67) અચાનક..

અમે તો કોઇ નશામાં ચકચુર ન હતા,
સુખ ના શિખર પર પહોચી ગયા તા.

પણ અચાનક જ આમ શું બની ગયું?
આ વળી કેવી તો હવા આવી કે આંધી!
અમે અચાનક જ નીચે ઊભા રહી ગયા,

નેહવે શિખરને જોવા નજર ઉચી કરીએ,
હવે ફરી ચડાશે કેમતે વિચારીએ છીએ?

શિલ્પા પ્રજાપતિ.....

Friday 6 March 2009

(66) ઓળખાણય ના મળી

અમે કોઈ ખજાનો તો માંગ્યો નહતો!
ના તો કોઇ નામના ચાહી પણ હતી.

ને કયા કોઇ સુષિટી સજન કરવી હતી?
બસ ,એકાદ બે વાર તક જોઇતી હતી.

માત્ર અમારો અઘિકાર માંગ્યો હતો અમે,
અમને તો અમારી ઓળખાણય ના મળી!

શિલ્પા પ્રજાપતિ

(65) તપ તુટશે,

For God
વષો થી બીલી ચડાવવા નું તપ તુટશે,
લાગે છે! એમ આ વષૅ જશે હવે ખાલી,

અમને હવે તારામાં ભરોસો રહયો નથી,
ને તને બીલી ચડાવે પ્રેમથી તેવો મોહ,

શું થાય?પપ્થ્થરને કયા વળી થાય દદૅ?
બસ માનવ થઇને જીવવું અઘરુ હોય છે.

બાકી શંકર બનવું કયા કઠિન પણ હોયછે?
ઝેર તોઘણા માનવો પણ પી લેતા હોયછે.

તુ પચાવી ને જીવી છે,ગયો માટે શંકર છે.
હવે પીવાની કે પચાવવાની તાકાત નથી,

બસ તમને સમય મળે જરા સમાઘિ માંથી,
ત્યારે કેહેશો કયારે કરુ ફરી ભરોસો તારા પર?
શિલ્પા પ્રજાપતિ

(64) પ્રયત્ન..

લોકોને ખાલી એવો અનુભવ થયો છે.
અમે ખુબ હસાવી એ બઘા ને છીએ.

પણ લોકો ને કયા છે! ખબર,આ તો
અમારા હસવાનો પણ પ્રયત્ન છીએ,

લોકો ને પણ એવી જાણ થઇ રહી છે.
અમને એકાંત ખુબ ગમી રહયુ છે.

કોણ સમજાવે એ લોકો ને હવે એ ?
અવે ભીંડ અમને માફક આવતી નથી,

શિલ્પા પ્રજાપતિ

(63) જીવવું અઘરું છે.

પથ્થ્રર થઇ પૂજાવુ સહેલું છે.
માનવ થઇ જીવવું અઘરું છે.
કૂષ્ણ બની રથ હાંકવો સહેલો છે.
યજુંન બની ને લડવું અઘરું છે.
હથિયાર છીનવાઇ ગયા હોય છે.
ને યુઘ્થ કરવા મોકલ્યા છે.
જીવનની આશાઓ તૂટી ગઈ છે.
ને જીવન જીવવા નીકળ્યા છે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ

Thursday 5 March 2009

(62) એંકાત સાથે રહેતા હોય છે.

વિચારોને કયા થોભવા જેવા હોય છે.
પણ થાક હાથને લાગતૉ હોય છે.
આશઑ ને કયા કોય કોઇ પડી હોય છે?
ને તૂટે તો મનને દુ;ખ્ થતા હોય છે.
મનનો સંબઘ દદૅ સાથે બંઘાતો હોય છે.
ને અમે એંકાત સાથે રહેતા હોય છે.

શિલ્પા પ્રજાપતિ

(61) માટી ની સોડમ અમને ગમે છે.

એ માટી ની સોડમ અમને ગમે છે.
અમને અમારુ વતન ખૂબ ગમે છે.

વતનની ઘૂળમાં રમાવાનું યાદ છે.
વતન માં વસ્યા છે, ઓછો સમય!

યાદ છે. બઘા અનુભવ આજે પણ્,
સારા અને નરસા દરેકે દરેક પ્રસંગ

આજે પણ આંખ બંઘ કરુ તો!
આંખ સામે વતન દેખાય છે.

વતનમાં જઇએ કે ન જઇએ પણ્,
મન ત્યાં ઘણી વાર ફરી આવે છે.

શિલ્પા પ્રજાપતિ

(60) લખવાની ઘેલછા છેં...

અમે કોઇ કવિ, લેખક , કે સાહિત્યાકાર નથી.
આતો લખવાની ઘેલછા છેં તેને લીધે લખાય છે.

કોઇની સામે વિચારો રજૂ ક્રરવાની જરૂરત નથી.
પણ,મળેલા સમયનો સદઉપયોગ કરી લઈએ છે.

અમે આમ ખોટો સમય બગાડતા પણ નથી.
બસ, જગત્તને તેની બાતમી આપી રહયા છે.

હા કોઇવાર મીંઠી મજાક ક્રરી લઈએ છે.દોસ્તો.
તમને ઓળખી ને કંઈક શીખી લેતા હોય છે.

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

(59) વત્તન..

વત્તન..
જાણુ છું આજે વતનમાં આ વરસાદ છે.
તે મને ક્યારેક વરસાદ ભીંજવતો હતો.
માટીની સોડમ હ્જીય શ્વવાસમાં ભરેલી છે.
આ હવાઓ સંદેશો તો બધા લાવે છે.
પણ દિલની વ્યાથાઓ ને કયા ઠાલવે છે?
અમને આજે પણ ત્યા હોવાનો અહેસાસ છે.
શું એ માટી ને પણ અમારો પગરવ હશે?
પણ આજ એ વરસાદ હવે અમને નહિ,
બસ માત્ર અમારી આંખો ને ભીંજ્વે છે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(58) સુખના રંગોથી રંગાયેલુ રહે.

આજે ધૂળેટી નો મજાનો રંગો નો છે તહેવાર,
ચાલો બધા સુખ દુઃખ ભૂલીને રંગોથી રમીએ!
દરેક શિકવા શિકાયત ભૂલી ને પાછા રમીએ.
મિત્રો અને સ્વજનો સાથે ફરી દિલથી રમીએ.
ને મન ના પ્રેમના રંગોથી તેમને ભરી દઇએ,
સાથે સાથે તેમને શુભેરછા પણ પાઠવી દો કે,
તેમનું જીવન હંમેશાં સુખના રંગોથી રંગાયેલુ રહે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(57) શ્ર્વાસનીયે કયાં જરૂર છેં?

મંઝીલ વગરના સફરને ખેડવો કંઇ રીતે?
આમ જીંવવાનું કોઇ કારણ વિના કેમ?
હવે આંખોને કે હોઠોને પણ શું ફેર પડે છે.
ચાલે છે આ શ્ર્વાસ કે નિશ્ર્વાસ શું ખબર!
કોઇ સજજનને જરૂર હોય લાંબા આયુષયની,
યમરાજ પાસે વિંનતી હું ખુદ કરવા જવ,
મારા પ્રાણ ભર એ તુ સજજન વ્યકિતમાં,
મારો જન્મ ફેરો તો ગયો નકામો આમજ,
બસ મારી મૂત્યુ કદાચ સફ્ળ થઇ જાય.
આ મૂત શરીરમાં શ્ર્વાસનીયે કયાં જરૂર છેં?

શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(56) ...ખબરનથી...

...ખબરનથી...
શરૂઆત થઇ કંયાથી એ ખબરનથી!
હકીકત થઇ કે છેંતરામણી ખબરનથી!
આ કેવો નુસકો હતો એ તો ખબરનથી!
પૂરી કરવાનુ થયું કેમ એ ખબરનથી!
બાજી કોણ જીતી ગયુ તે ખબરનથી!
આમ હારવાનું કેમ ગમે છે ખબરનથી!
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(55) મળે મારી જો પડછાઇ

પકડું કલમ ને તોય હાથ ધુજે,
સહીથી કેમ ખરડાઇ કાગળ ફરી?

મનની ઝંખનાને કેમ કરીને રોકવી,
હું રોજ મનેજ સમજાવું કેવી રીતે?

હજારો કોશિશ કરી ભાગ્ય બદલવા,
પણ કોઇ પ્રયત્ન ફળિયો હજી નથી.

જયોતિષે પણ કહયુ ધણીબધી વાર,
તોય વિશ્ર્વાસ ના બેઠો મને કેમ?

હાથની લકીર માં ખોળુ રેખા રોજ,
કદાચ મને મળે મારી જો પડછાઇ!
શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(54) ..જરૂરત..

..જરૂરત..
હસવાની આદત હોઠે પાડી દીધી છે,
અભિનયની કરવાની જરૂરત હવે છે!

બસ આંખોમાં એ વહેમ હવે રહેવા દે,
બાકી આંખોને રડવાની જરૂરતન હતી!

ચહેરો વાંચવાની આદત તેની નહોતી,
એટલે બોલવાની જરૂરત અમને પડી!

ભૂલથી મનનો ભાર ઠલવાયો આમ,
બાકી સમજવાની કઇ જરૂરત ન હતી!
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(53) ફરિયાદ..

ફરિયાદ..
જીવનમાં અપૂણૅ થવાનો મને ગમ રહયો,
ઇશ્ર્વર યાદીમાં તો તમે જ આવો છો ને?

ફરિયાદ તો તારી સામે જ હતી અમને,
માનવોનો તો કોઇ વાંક હતો જ નહી ને.

બસ એકવાર નજર જરા આ તરફ કરજે,
ધણી આંગળીઓ ચિંધાઈ છે મારા તરફ.

રોજ એક સંઘષૅ આપવાની આદત તને,
ને મને કલમથી ફરી ઘુંટવાની ટેવ પડી!

જોતારો દરબાર ભરાયતો આમંત્રણ આપજે,
માનવોને કરિયાદ કરવી મને નહી ફાવે!
શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(52) પથ્થર ફેકાયો કેમ?

આખી ધરતીમાં મારા પગલા
આંખુ આકાશ મારું છે! તોય,
કેમ મારુ વતન યાદ આવ્યું?
સ્વજન અને મિત્રો ધણા હતા,
આમ મુલાકાત તારી થઇ કેમ?
શાંત પાણીમાં પથ્થર ફેકાયો કેમ?
શિલ્પા પ્રજાપતિ.

(51) સમય...

સમય
સમય કોઇનો નથી એ ભલે હકીકત છે,
પણ સમયને વ્યથૅ તો ના જવા દેવાય,
સમય આપણને કંઇક શીખવાડતો જાય છે.
નેરોજ નવા ધાંચામાં માનવને ઠાળતો જાય,
મુલ્ય સમયનું ત્યારે જરહે જયારે જરૂર હોય,
સમય થી પહેલા મળેતો કિંમત કોળીની,
સમયે ના મળે તો તો વ્યથૅ થઇ જાય,
ને કયારેયના મળે તો અછત થઇ જાય,
શિલ્પા પ્રજાપતિ.

(50) જીદ ના કર.

જીદ ના કર.
પાસે આવીને જવાની જીદના કર,
ક્ષણવાર તો રહેવાદે તારો સહવાસ.

એકલા મુકીને જવાની જીદના કર,
ફરી મળેકે નામળે આમ આ સહારો.

રડતા મુકીને હસવાની જીદના કર,
વાંઝણી આશાઓને તૂટતી જોતોજા.

વાયદાથી તરસાવાની જીદના કર,
ક્ષણવાર માટે રડવાનો હક રહેવાદે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(49) રહેવા દે.

રહેવા દે.
શબ્દોની પાતળી રેખાને બાકી રહેવા દે,
સંબધોને થોડી ઓળખાણ માટે રહેવા દે,
આમ આ ભેદને હવે ભેદ બની રહેવા દે,
સંદેશાઓ ને પણ શ્ર્વાસમાં જ રહેવા દે,
સ્વપ્ન જોવાના પણ વધારે હવે રહેવા દે,
ને મનને પાછું વાળવાનું પણ રહેવા દે,
જયા ઊભા છે ત્યાંજ પગલાને રહેવા દે,
બસ,વાતને આમ જ અધુરીય રહેવા દે,
તારા સુખમાં પણ આમ હસતા રહેવા દે,
તારી કવિતાનાં લયમાં મને રહેવા દે,
તારા હદયમાં દદૅ બનીને મને રહેવા દે,
કોઇવાર આંખમાં આંસુ બનીને રહેવા દે,
શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(46) એકાંત નથી હવે ક્ષણનું,

માની જાય મનતો સારું આ એકાંત નથી હવે ક્ષણનું,
પળોનું કે દિવસોનું,આખા જીવનનું છે માટે માની લે.
પાલવતો ખાલી છે એટલે જ હવામાં ઉડી રહયો હશે!
આવતી હવાને રોકવી એ તો હાથમાં નથી માનવીના,
સમેટાઇ તો મનને જ સમજાવતા શીખી લેવાનુ રાખ,
નવું જીવન જીવવા નો ફરી પ્રયત્નતો શરુ કરી જો ને,
કોઇના હોઠો પર પણ લાવી શકે તો માસુમ હાસ્ય તો,
સમજવુ નતો પાલવ ખાલી રહયો કે હવાને પણ રોકી.
જીવન આપવું કે જીવવામાં ભલે પછી સફળ ના થવાય,
પણ મારા માનવ થવાનો ફેરો જો કદાચ અસફળ જાયતો!
હું વિધાતા પાસે જઇને નવું ભાગ્ય તો લખાવી ને જ લાવું.

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(45) શિવરાત્રી નો પવૅ

આજે જ શિવરાત્રી નો પવૅ છે.
ને અમે તેના જ ભકત છીએ,
મારા નિયમનો કેમ ભંગ થયો?
વષોથી બીલીને ચૂંટીને ચળાવ્યા,
પાણી થી નહિ મારી ભીંનાશથી,
સાંભળી તો હશે મારી ફરિયાદ,
તેનેય લાગ્યો હશે થાક આથી!
બિલિનું વ્રત્ત તુટયુ આજે મારુ,
ફળ આપવામાં તે પાછો પડયો,
મારી શ્ર્ધ્ધામાં કયા રહી કચાસ?
બાકી ભોંળાનાથ તો રૂઠે નહિ,
તેને ગગાં માથેથી ઉતારી દીધી,
ને ભકતોની આંખોમાં છલકાવી.
વાહ ખુબ નિરાળો દેવ છે તે!
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(44) સોદાગરો મુંઝવાયા કેમ?

સોદો સસ્તામાં થયો નથી,
કિંમત તેની શું ચુકવાય,
તે પણ જાણ હજી બાકી છે.
કિંમત અમુલ્ય હતી પણ!
સોદો એકતરફીનો નહતો,
તો છેતરાયા આમ કેમ?
હવે ક્હે છે કિંમત પાછી દો,
પણ પાછી કેમની વળાઇ!
લેવળ-દેવળતો બરાબર છે,
તો સોદાગરો મુંઝવાયા કેમ?
સોદો ભૂલ થી થયો હશે!
નેકદાચ સમય ખોટો હશે કે?
કે સંજોગો તેમના નહિ હોય.

.શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(43) સવારનેસાંજ કેમ થાય છે?

જીવન છે,પણ જીવાતું નથી,
મરવું છે, પણ શકય નથી.
જવાબદારીથી બંઘાયેલા એવા,
વ્યાથાઓ સાથે કેમ ચાલે છે?
રોજ સવારનેસાંજ કેમ થાય છે?
સમય થંભીને શીદને ઊભો છે.
વિઘાતા પાસે પહોચેજો સમાચાર,
તો નવું ભાગ્ય ફરી લખી આપ!
મારા લેખમાં તે મેખ કેમ મુકી?
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(42) જીવન શું છે?

જીવન શું છે!સવાલ જ છે.
ને જો સમજાવવા માડે તો,
તો જીવવાની મજા ઉડાડે,
ન જાણતા ત્યા સુઘી સારુ,
મસ્તીમાં સુંદર ગીત જેવુંને
જાણો તો મરણસૈયા જેવુ.

શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(41) તહેવારોની વાત ક્ર્રો

for our atta- kata group
તમે તો તહેવારોની વાત ક્ર્રો છો?
હજી આગલી રાત પણ ભૂલ્યા નથી.

દોસ્તો આપણી મહેફીલ ભરાતી હ્તી,
કાયકમ નકકી હોય કિનાર બાંઘવાનો.

પણ શુ ચા પીવાતી ને નાસ્તો ફાકતા,
વાતોના સ્રરસ મજાના પીલા લપેતાતા.

ને દોરો ને પતંગ બાજુ પર રહી જતા,
કિનાર બાંઘવી તો માત્ર બહાનુ હ્તુ.

મિત્રોની મુલાકાતોના એ બહાના યાદ છે.
આજે ભૂલવાના પયત્નો કરી જોયા છે.

મિત્રો તમે તહેવારો ની મજા લૂટો,
અમે પેમથી યાદ કરીશુ તમને આજે,

શું થયુ ?આજે અમે તમારી સાથે નથી,
અમને યાદ કરીને એક પતંગ ઉઙાવજો
શિલ્પા પ્રજાપતિ ..

(40) જીવનસાથી

જીવન માં વખાણ કેટલા કરી શું તમારા!
મારો હાથ તમારા હાથ જ રહે હમેશા.
જરૂર હતી મિત્રની તો તમે બની ગયા!
આ જન્મમાં તે બની ગયા છો તમે.
તમારી જગ્યા કોઇ લઇશકે તેમ નહોતુ
હર ઘઙી અમ ને હ્સાવતા જ તમે રહયા!
બસ,તમારો ક્ષણિક ગુસ્સો ગમ્યો નહિ.
જીવન ની બધી કમી પુરી ક્રરી તમે,
હંમેશા શિક્ષક બની અમને પેરતા રહયા.
કુદરતથી આપણુ સુખ જોવાતુ નથી!
એટલ કદાચ કશક મુકવામાં સફ્ળ છે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ ..

(38) વ્યથૉ નથી આજ ની ......

વ્યથૉ નથી આજ ની ......

આ તો રોજ રોજ ની જ બબાલ છે.
સમાધાન કરવુ પડે તો તેમ કરી લો,
ભાગ્ય બદલવુ હાથમાં નથી આપણા,
ઘણી આશા ઓ સફળ થતી નથી !
બસ જીવન જીવી ને પુરુ કરી લો.

શિલ્પા પ્રજાપતિ ..

(37) તારા પરથી વિશ્ર્વાસ ઉઠી જ્શે..

હે ભોળાનાથ!તને આજે વળી એક સવાલ છે?
હા હવે મંદિર આવવાનુ અમારુ કયુ કેમ બંઘ?
તનેય અમારા સવારના શુકન ગમતા નહિ હોય!
પણ વાંક કયા હતો? અમારો એમાં એતો જણાવો,
અમારા પગલા તારા મંદિરમાં પડતા હશે ને,
મંદિરમાંથી ભકતોની ભીંડ ઓછી થઇ જતી હશે!
રહેવાદે કારણ નથી જાણવુ અમારે પણ,નહિતર!
જગતંમાં લોકો ને તારા પરથી વિશ્ર્વાસ ઉઠી જ્શે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(36) શુકન

હવે અમારા ભૂલ થી શુકન કરશો નહી!
હવે જગત અમને શુકન પણ ગણશે નહી.

અમે ઘરની બહાર ખાસ નીકળતા નથી!
આંગળી ચીંધાવાના ડરથીજ બીગયા છે.

મહેફીલમા આમ તો આંમત્રિત થતા નથી!
ને હવે અમે મહેફીલમાં ખાસ જતા નથી.
કોઇ દિલથી મહેફીલમા આંમત્રિત કરે તો.

મહેફીલમા પ્રસગ ને શુકન પતી જાય!
પછી અમે અચુક હાજરી આપીએ છીએ..

વ્યવહાર કરવાનો વહેલામોડા ભૂલતા નથી!
ને દિલથી દુવા કરવાની ચૂકતા પણ નથી.

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

(34) મરી તો જો

મરણ પહેલા એક વાર મરી તો જો,
જરા જીવનને થંભાવી પુછી તો જો,
આ એકાંતને સાથે રાખી ને તો જો,
ભીંડ કેવી દઝાડેતે અનુભવ કરી જો,
મૌનથી હોઠ સીવીને એકવારતો જો,
શબ્દો કેવા ગુગળાઇ પછી તે તો જો,
એકવાર બોલીને ફરિયાદ કરી તો જો,
પડઘો કેવો પાછો આવશે તે તો જો!

શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(32) જીવવાના બાકી રહી ચાલ્યા છે.

વાંચતા વાંચતા જો રહી જાય,
જો થોડા પણ પાન બાકી તો!
ઊંઘ અમારી થઇ જતી ખરાબ,
અરે આ તો છે પુસ્તકની વાત.
પણ જીવનમાં ઉતરી ગઇ હવે,
અવેતો પાનાં જ જીવનનાં ઘણા,
જીવવાના બાકી રહી ચાલ્યા છે.
તો અંત સમયે કેવી રીતે મરાશે?

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

(31) સહન કરી લેવું સરળ હોતુ હશે

અમે તો શીખી ગયાતા જીવન જીવતા,
ગમો ને પચાવતા પણ શીખી ગયાતા!
ને મારા આંસુ અમે પણ નહોતા જોયા,
પણ આજે લોહીની સગાઇથી લાચાર ને,
છે ગળામાં સોનાનો કોળિયો પણ તોય,
કેવી રીતે ગળા ની નીચે હવે ઉતારવો?
આજે નવો પાઠ ફરી હું શીખી જીવનનો,
કદાચ સહન કરી લેવું સરળ હોતુ હશે!
શિલ્પા પ્રજાપતિ....

(29) મારાથી મને જ નથી જીરવાતી.

હતુ શું જે ગુમાવવાનો અફસોસ રહે!
મનમાં આ શાની ખારાશ થઇ ગઇ!
ને આંખોમાંથી દરિયો થઇને વહયો,
મોજા જો આવે તો પણ મનને અસર,
ભરતી ને ઓટ સમાવે તોય મન જ,
સાગર ઘણા જીવોને જીરવી જાય છે.
ને મારાથી મને જ નથી જીરવાતી.

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

(28) ફરી નવા પ્રાણ ભરે મારામાં

જો હશે તડપ તો આવીને એકકાર કરે,
અમે પણ નહી જ શ્રધ્ધા રાખીએ હવે,
કરશે અભ્યાસ હવે કરવો હોય તો પણ!
અમે પણ હવે ચુપ રહી ને જ જંપીશું,
ઇશ્ર્વરને પણ જાણ જો થાય તો સારુ!
કે હવે અમે તેના ભકત રહયા નથી.
શિવને જો સાબિતી આપવી હોય તેની,
તો આવીને ફરી નવા પ્રાણ ભરે મારામાં.

શિલ્પા પ્રજાપતિ.....

(27) ગમમાં તમને હસાવી જવ,

મને નહોતી ભાષા પણ આવડતી,
ખબર નહોતી શબ્દોની સમજણ,
આજે ખબર નહિ પણ, શાથી!
પ્રાસ બેસી છે ગયો કવિતાનો,
ધારુ તો તમારી ખુશી ને બેવડાવું,
તમારા ગમમાં તમને હસાવી જવ,
કરામત આ ઇશ્ર્વરે એવી કરી કે!
તેની ભકિત કરવાની ભૂલી ને,
આજે લડવા તેની જ સાથે બેઠી.

શિલ્પા પ્રજાપતિ.....

(24) નંવુ જીંવન લાવી આપો

આજ ફ્રરી રડવાનું કેમ મન થયુ!
આંખોને વળી શાની તરસ રહે છે?
મન ના એ ભાગને રોજ મારુ છું,
તે તેટલુ જ વધુ ઝખ્મી થાય છે.
આટલો વ્યાથૉ જીવનમાં શીદને,
જીવવાની ચાહત લઇને આવતો!
મારો હાથ જે ઘડીએ સોંપ્યો હતો,
મને મારો એ સમય પાછો આપો!
તમારા વૈભવથી જો ખરીદાય તો,
તો મને નંવુ જીંવન લાવી આપો!

શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(23) બાકાત કેમ કરી?

મારા હાથની લકિરો માં તે સુખ,
એક ક્ષણ માટે જ કેમ લખાયેલુ?
જો લકિરને હાથમાં રહેવું નહોતુ,
તો શીદ ને આકાર લીધો હશે?
વિધાતા સાથે કેવી રીતે ઝધડું!
તેને મારો હાથ જ કેમ મળ્યો હશે?
મારામાં ક્યાં છે એવી સહનશકિત,
વિધાતાએ મનેજ બાકાત કેમ કરી?

શિલ્પા પ્રજાપતિ

(20) મીઠી યાદો રહી...

મારા મિત્રો માટે..

વરસો વીતી ને ચાલ્યા ગયા.
સમય પણ એ હવે જતો રહયો,
મિત્રો ના સાથ પણ છૂટી ગયા,
બસ મીઠી યાદો રહી ગઇ તેમની
સાથે રહેવાની પળો જતી રહી,
માસુમ દિવસોની પળો છીંનવાઈ,
બસ, એ પળોની યાદ રહી ગઇ.
આજે પણ તેમની યાદો મનમાં છે.
આંખોમાં તેમના હોવાનો એહસાસ,
વરસો પછી પણ્ આજે મળ્યા તો ,
નયન ભીંના થઇ ગયા અમારા,પરંતુ
દોસ્તી આપણી હજી પણ અકબંધ છે.

for my school freind .....
શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(19) એકાંતના તેઓ સાક્ષી..

શિક્ષક તો માત્ર નામના હ્તા અમે,
વિધૉથી બનીને બાળકો સાથે રહયા.

ભ્રમ લોકોને એવો હતો જ ખાલી,
બાળકો સાથે ગુંચવાયેલા રહેવાનો.
શિખવાડવા ગયા હતા તેઓને અમે,
પણ સાચવી ગયા તેઓ જ અમને.

મારા ખાલી ઘરમાં તેમનો ધ્વનિ હતો,
ને મારા એકાંતના તેઓ સાક્ષી હતા.

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(17) અમારા વિચારો પહોચશે.

જીવવાનો ઉત્સાહ ભલે ના હોય,
જીવવાનો અભ્યાસ પૂરો ક્રરીશું.

માસુમયમ હાસ્ય થી દૂર ભલે થઇ,
હાસ્યના અભિનયમાં કાચાનહિ પડીએ.

સમય ભલે અમારો ના હોય પણ,
અમે તો સમય સાથે જ ચાલીશું.

કદમ ભલે ડગમગાતા હોય પરંતુ,
રસ્તાની ભલે ખબરના હોય પરંતુ,

મુકામ પર પહોચવા નું સ્વપન છે.
અમે નહિતો અમારા વિચારો પહોચશે.

શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(15) કોઈ સંકેત

ભરેલો જામ આમ ઠોળાઈ પણ જશે,
હકીકત સ્વીકારાતી જ પણ એ નથી.

જો જામ ખાલી રહેતો તો કદાચ સારું,
ભરાવાનો કે ઠોળાવાનો ગમ ન હોત!
ઠોળાયેલો જામ એમ આંખોથી પીવાશે.

કોઇ ક્ષયથી ઠોળાયો હશે? નહિતર,
કદાચ કુદરતનો જ હશે કોઈ સંકેત!

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(14) નિષ્ફ્ળતા નહિ સહાય.

જીવન મળ્યુ છે.જીવવા માટે,
વ્યથૅ તો નહિ જ જવા દઇએ!

સમય બગાડવો પોષાય નહિ.
કીંમતી સમય મારો માત્ર નથી.
જો જીવન વેડફુ તો મુલ્યવાન,
એ જનેતા મારી નિષ્ફળ જશે,

સફળ થવા માં ભલે રસ નથી,
પણ્ તેની નિષ્ફ્ળતા નહિ સહાય.

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(13 ) ક્હો

રમત પૂરી થઇ હોય તો ક્હેશો,
કે રમતારમતા જીવન પુરુ કરીશું.
આ ગુંચવાડો કોણે ગમે છે વળી,
શરુઆત થઇ કોનાથી યાદ નથી.
મજા તમને આવી, એ તો ક્હો!
અનુભવ શું છે, હવે એ તો ક્હો!

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(12) રમી ગયા?

ખાલી શરૂવાત કરી હતી રમતથી,

તમે ક્હો તો કઇ રમત રમી ગયા?

અમને હારતા જોયા કે જીતતા?

મે તમને તો હારતા જ જોયા છે.

પરંતુ તમને જીતાડાવાની જીદ છે.

તમને શાંમા રસ છે,પણ તેતો ક્હો?


શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(11) થાય નહિ.

આમતો દૂરથી પ્રેમ તો થાય નહિ,

પાસે આવીને પણ ઓળખાય નહિ.

ઝીણું ઝીણું ધ્યાન કોઇ રાખે નહિ.

સંગહ અમારા થી પણ થાય નહિ.


શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(10) જીવવાની સાબિતી...

સ્વજનો સંબધ થી જોડાયેલા છે.
તેઓ બંઘનોને સ્વીકાતા હોય છે.
દોસ્તો ભીડમાં ખોવાયેલા રહે છે.
કેટલાકને સમય છીનવી ગયો છે.
એક સહારે જીવન જીવાઇ જાય છે.
કયારેક એતો ફરિયાદ થઇ જાય છે.
પણ અમને એકાંત ફાવી ગયું છે.
મૌન રહી જવાય હવે તો બસ છે.
કલમને થોભ નથી રહેતો એટલે.
ને જીવવાની સાબિતી આપી દે છે.

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(9) રંગોળી....

આમતો અમને રંગોળી આવડતી નથી.
પણ કદાચ સરસ પુરાતી જતી હતી,
જીવન માં રંગો આમ ખૂટી પણ જ્શે ,
તેવી તો કલ્પના કરી જ પણ નહોતી.

સુંદર રંગોળી બનતા બનતા અટકી જશે.
શું ખબર રંગ આમ કેમ ખુટી ગયો હશે?
ને અમને કાચા ક્લાકાર બનાવી ગઇ રે.
પૂણૅ હોવાની તક પણ ક્દાચ ભુસાઇ ગઇ.

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(8) અનુભવ.....

વિશ્ર્વ માં ગમે તે ભાષા બોલાતી હશે!
મનની ભાષા ક્દાચતો એક સરખી હશે!
ખુશીથી સ્મિત તો હોઠો થી જ થાય ને!
ને આંખોમાં નવી ભીનાશતો નહિ હોયને!
આંખો અને હોઠોની લિપિ છે,તો અઘરી.
અભ્યાસ તેનો કોય શિક્ષક પાસે નહિ હોય!
સાચો વિધૉથી જો કરે તેનો પ્રયત્ન તો!
સમજવાની સૌથી સરળ લિપિ એ જ છે.
એટલે તો અમે અહી જીવી ગયા હશે!

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(7) ભાગ્ય કાચુ

કલમની સહી છો રેડાતી આજે,
ને ભલે શબ્દો ધુધળાતા આજે.


શિલ્પા પ્રજાપતિ...

(6) પરવા..

આમ અમારી કોઇ પરવા કરશે ખબર નહતી!

પણ અમારા થઇ ને અમને જ છેતરી જશે રે,

હસાવતા હસાવતા પણ રડાવશે ખબર નહતી!

આમ તો કોઇ દુ;ખ કોઇ જોડે વહેચાઇ નહિ રે !

પોતાના કે પારકા મન ના વહેમ કદાચ હશે!

શિલ્પા પ્રજાપતિ....

(5) short poem

દરેક પળો નો હિસાબ થાય કેવી રીતે ?

ખુશમાં જીવી ગયા એ ક્ષણૉ ની યાદછે.

વીતી જાય આ ક્ષણો તે રાહ જોવાય છે.

લઇ રહેલ શ્વવાસ હવે નિઃસાસા લાગે છે

મુલ્ય મૃત્યુનું વધી જ્શે એનો ખ્યાલ નતો!

શિલ્પા પ્રજાપતિ..

(4) ખ્યાલ..

આટલા સ્પશૅ થી મન ધુજશે,

તેનો તો ખ્યાલ હતો જ નહીં!

બે કોમળ હાથોનો સ્પશૅ હતો,

માત્ર બાળકનો હસવાનો સ્પશૅ!



હસવામાં સંગીતનો ધ્વનિ હશે,

કયા થી કલ્પના થાય તેની?

ક્ષણિક પણ માસુમ એ હાસ્ય,

આમ મનને કંપાવી જતુ હશે?



શિલ્પા પ્રજાપતિ.

(3) For Cute students

સવાર ને એમ કંયાથી ભૂલાય?
માસુમ હાસ્ય જોડે થતી સવાર.
અમને કંયા એ ભૂલવા ભુલકાઓ,
કદી એકલા પડવા દેતા જ હતા!
તે ભુલકાઓને એમ એ ભ્રમ હતો,
અમારી પાસેથી કંઇક શીખવાનો!
પણ તેમને કંયાએ ખબરજ હતી?
જીવવાનો એતો ખાલી પ્રયાસ હતો!
બસ પ્રતિક્ષા તો અંત સમયની હતી,
ભુલકાઓ કદાચ પ્રાણ ભરી ગયાફરી.

શિલ્પા પ્રજાપતિ.

(2) મન

નાજુક મન હોય છે, એવો ભ્રમ છે? કે હકીકત?

હકીકત માં મનને દદૅ કે ખુશી થતા હશે કે નહી?

મન પથ્થરના હશે કે બરફ જેવા હશે! ખબર નહિ?

હવે સ્પશૅ ફુલનો કે કાંટા નો થતો હશે ખબર નહિ?

મનના કોઇ હિસ્સાને મારી ને જીવાતુ હશે કે નહિ?

આમ મરતામરતા પણ જીવી જવાશે કે ખબર નહિ?

શિલ્પા પ્રજાપતિ.

(1) નહિતર

નહિતર

હે ભગવાન દુઃખ આપતા પહેલા સહનશકિત આપજે!

નહિતર જીવન વ્યથૅ જીવવાનો અફસોસ રહયા કરશે.

હે ભગવાન સુખ આપતા પહેલા અભિમાન છીનજે!

નહિતર મુત્યુની બીક અમને હંમેશા જ લાગ્યા કરશે.

હાસ્ય આપે તો રહેવા દેજે! પણ, મનથી હસવા દેજે!

નહિતર રડવાનો અવસર ક્દાચ યાદ પાછો આવી જશે.
શિલ્પા પ્રજાપતિ.